Op zondag 17 februari 2013 is mijn lieve Tai Chi zus Margaret Russell overleden. Zij was de hoofdlerares van onze school in Schotland en één van de vier, door Wolfe Lowenthal benoemde, pilaren van de Long River Tai Chi school.

Ik ontmoette Margaret voor het eerst in Salamanca, Spanje in 2006. Het was mijn eerste workshop met Wolfe Lowenthal en bijna alle gevorderden leerlingen uit Europa waren aanwezig. Bij binnenkomst viel mij direct de positieve, ontspannen sfeer op. Wat ook opvallend was, was de ruimhartigheid waarmee de gevorderde leerlingen hun kennis met anderen deelden. Margaret was daar een stralend voorbeeld van. Ze deed dat niet door te praten maar door er gewoon te zijn. Zo simpel.

Sensing hands met haar oefenen was niet alleen leerzaam maar ook ontspannend. Zo zacht en luisterend, neutraliserend en vooral stil dat je daar vanzelf in mee ging. Zwaard daarentegen was een totaal andere belevenis. Dan was zij als een terriër. Ze drong je in de verdediging, zoomde direct in op je centrum en liet je niet meer ontsnappen.

Na haar overlijden moest ik denken aan hoezeer zij ons beïnvloedde met haar aanwezigheid. Margaret was een krachtige vrouw die zichzelf transformeerde en daardoor het beste uit zichzelf, en anderen haalde. Zij was als een oudere zus voor mij en een groot voorbeeld.

Met elkaar Tai Chi oefenen, zacht en ontspannen zijn. Dan ontstaan er soms banden tussen mensen die wonderlijk diep kunnen zijn. Cheng Man-ch’ing heeft eens gezegd, “Raak me aan en ik weet wie je bent.” Ik heb dat niveau nog niet bereikt maar ik ben wel diep met Margaret verbonden geraakt.

Margaret, ik zal jou aanraking, jou toewijding aan onze studie, en jou liefdevolle aanwezigheid nooit vergeten. Het was een eer om jou gekend te hebben.